Αυτό που έχουν κοινό όλοι οι άνθρωποι που δεν βλέπουν καθαρά είναι ότι όλοι τους αντιδρούν στο περιβάλλον τους με άγχος. Αυτό το στρες δημιουργεί ένταση όχι μονάχα σε φυσικό επίπεδο, αλλά επίσης και στη συνειδητότητα.
Είναι ήδη γνωστό ότι το στρες είναι υπεύθυνο για τη συντριπτική πλειονότητα ή ακόμη και για το σύνολο των συμπτωμάτων. Το στρες αποθηκεύεται στο φυσικό σώμα με ποικίλους τρόπους και ειδικά στο μυικό επίπεδο. Όσον αφορά την όραση, το άγχος που αποθηκεύεται στους μύες που περιβάλλουν τον οφθαλμικό βολβό τους κρατά σε μια θέση που τους εμποδίζει να ρυθμίζουν την όραση.
Ο κάθε οφθαλμικός βολβός περιβάλλεται από έξι μύες που τον μετακινούν σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Δια της ανάθεσης επιμηκύνονται ή συστέλλονται ανάλογα με το τι θέλουμε να δούμε. Οι μύες αυτοί ανταποκρίνονται επίσης σε ό,τι βλέπουμε, νιώθουμε και σκεφτόμαστε.
Όταν τα μάτια σας δεν ανταποκρίνονται στην απόφασή σας να βλέπετε τι είναι κοντά ή μακριά και η εστίαση δεν λειτουργεί πλέον, αυτό συμβαίνει επειδή οι μύες είναι σφιγμένοι. Είστε μια συνειδητότητα μέσα στο φυσικό σας σώμα. Αυτή η συνειδητότητα σκέφτεται, αισθάνεται, αντιδρά σε αυτό που βλέπει, σε αυτό που συμβαίνει.
Όταν αντιδράτε σε μια κατάσταση με άγχος, είτε το απελευθερώνετε με φυσικό τρόπο λίγο μετά, είτε συνεχίζετε να το νιώθετε επειδή είναι μια συνεχιζόμενη κατάσταση. Όταν το άγχος φτάσει σε έναν ορισμένο βαθμό έντασης εξαιτίας της διάρκειας ή του βάθους ενός σοκ, τότε μετατρέπεται σε σύμπτωμα.