Η άποψη ενός θεραπευτή για το Έιτζ (AIDS)

Ο καθένας από εμάς είναι ένα ενεργειακό σύστημα. Η ενέργεια ρέει μέσω της ύπαρξής μας και κατευθύνεται από τη συνειδητότητά μας. Όταν είμαστε υγιείς ή ισορροπημένοι η ενέργεια ρέει ομαλά.

Η ροή της ενέργειας ρυθμίζεται από επτά ενεργειακά κέντρα, που ονομάζονται τσάκρας.

Οποιαδήποτε αρρώστεια ή ασθένεια μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια κατάσταση εκτός ισορροπίας. Το Έιτζ (ή ο οροθετικός HIV) είναι μια κατάσταση εκτός ισορροπίας που επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα. Το ανοσοποιητικό σύστημα διέπεται ή ελέγχεται από τον θύμο αδένα, ο οποίος με τη σειρά του ρυθμίζεται από το καρδιακό τσάκρα. Το τσάκρα της καρδιάς είναι εκείνο το μέρος του ενεργειακού μας συστήματος που επηρεάζει και επηρεάζεται από τις αντιλήψεις μας για την αγάπη.

Το Έιτζ, λοιπόν, είναι μια κατάσταση εκτός ισορροπίας που σχετίζεται κατά κάποιον τρόπο με τις αντιλήψεις του ατόμου για την αγάπη.

Η ασθένεια ξεκίνησε μεταξύ εκείνων των μελών της κοινωνίας μας, των οποίων ο τρόπος ζωής δημιούργησε μιαν αίσθηση διαχωρισμού από αυτούς που αγαπούν. Χωρίς την αγάπη που χρειαζόταν και δίχως να βλέπουν μια διέξοδο από το δίλημμά τους, αυτοί οι άνθρωποι αποφάσισαν κάποια στιγμή ότι θα προτιμούσαν να πεθάνουν. Στη συνέχεια το ανοσοποιητικό τους σύστημα επιδεινώθηκε έτσι ώστε οι επιθυμίες τους να μπορούν να πραγματοποιηθούν.

Μεταξύ των ανθρώπων της ομοφυλοφιλικής κοινότητας, η αποφασιστικότητα για την εξασφάλιση της σεξουαλικής έκφρασης συνοδεύτηκε από την ανάγκη να αποκρύπτεται αυτή η σεξουαλική προτίμηση από τους γονείς, από τους επιχειρηματικούς συνεργάτες και από τα μέλη της ετεροφυλόφιλης κοινότητας γενικά, εξαιτίας του φόβου της μη αποδοχής τους, το φόβο του να μην τους αγαπάνε.

Με τις γενικώς πουριτανικές στάσεις της ετεροφυλόφιλης κοινότητας, οι φόβοι συχνά δικαιολογούνταν, αλλά επίσης η όλη κατάσταση δημιούργησε σε πολλά μέλη της ομοφυλοφιλικής κοινότητας μια μη αποδοχή από τους εαυτούς τους, έναν επικριτικό τρόπο μέσα από τον οποίο έβλεπαν τον εαυτό τους, που ερέθισε έναν ακόμη περισσότερο επιθετικό τόνο στην άσκηση των σεξουαλικών τους προτιμήσεων με μια δυνατότερη απαίτηση για αποδοχή.

Ωστόχο δίχως την ατομική αποδοχή από τον ίδιο τους τον εαυτό, θα είχαν δυσκολία να αντιληφθούν την αποδοχή των άλλων. Θα εξακολουθούσε να υπάρχει η υποψία ότι οι άλλοι τους κρίνουν, όπως αυτοί έκριναν τους εαυτούς τους.

Στην κοινότητα της Αιτής, ο σκληρός στρατιωτικός νόμος που επέβαλαν οι δικτάτορες του Ντυβαλιέ, δημιούργησε μιαν ατμόσφαιρα φόβου και υποψίας, ακόμη και μεταξύ των μελών της ίδιας οικογενείας, επισκιάζοντας την αγάπη. Και πάλι, ο τρόπος ζωής ή οι άνθρωποι δημιούργησαν μιαν αίσθηση διαχωρισμού από αυτούς που αγαπούν. Κι έτσι γεννήθηκε και εκεί το Έιτζ.

Οι χρήστες ναρκωτικών, οι οποίοι επηρεάστηκαν, ζούσαν τέτοιους τρόπους ζωής που τους χώριζαν από αυτούς που αγαπούσαν κι έτσι έκλεισαν τις καρδιές τους. Τα παιδιά που γεννήθηκαν από αυτούς, μην βρίσκοντας την αγάπη που χρειαζόταν, άρχισαν επίσης να πεθαίνουν – και πάλι από την έλλειψη αγάπης. Όταν αυτά τα παιδιά πήγαν στα δημόσια σχολεία, ήταν χωρισμένα, εξοστρακισμένα και πάλι, δεν αγαπήθηκαν,- επειδή ήταν άρρωστα!

Φοβόντουσαν και οι γονείς των υγιών παιδιών ζήτησαν να απομακρυνθούν τα παιδιά του Έιτζ από τα σχολεία. Έτσι, υπήρχε περισσότερη μη – αποδοχή.

Οι αντιλήψεις μας δημιουργούν την πραγματικότητά μας. Μπορούμε να πούμε ότι όσοι είχαν αναπτύξει τη νόσο του Έιτζ, είχαν την αντίληψη ότι δεν τους αγαπούσαν. Αυτή η αντίληψη τροφοδοτήθηκε και ενισχύθηκε και έτσι αυτοί οι άνθρωποι μπόρεσαν να επιβεβαιώσουν ακόμη περισσότερο τη βασική τους πεποίθηση ότι δεν τους αγαπούσαν και να αποδείξουν στον εαυτό τους ότι ήταν αλήθεια. Στη συνέχεια ρωτούσαν τον εαυτό τους τι υπήρχε εκεί για το οποίο θα άξιζε να ζήσουν;

Η ανταπόκριση από πολλούς που δεν αντιλαμβάνονταν ότι αγαπιούνταν, ήταν σε αντάλλαγμα να μην αγαπούν κι έτσι το τσάκρα της καρδιάς έκλεινε όλο και περισσότερο, επηρεάζοντας τον θύμο αδένα και το ανοσοποιητικό σύστημα.

Η κοινωνία μας δημιούργησε το Έιτζ για να μας δείξει ότι πρέπει να αγαπάμε περισσότερο. Έχουμε μπει στην Εποχή του Υδροχόου, την εποχή του τσάκρα της καρδιάς. Έχουμε εισέλθει, ως πλανητική συνείδηση, σε μια εποχή στην οποία δεν έχει νόημα να σκεφτόμαστε με διαχωριστικούς όρους ή με όρους σύγκρουσης. Είμαστε υποχρεωμένοι τώρα να σκεφτόμαστε με όρους συνεργασίας, από την άποψη του τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τους άλλους, από την άποψη της αγάπης, από την άποψη της υπηρεσίας.

Είναι προφανές, για παράδειγμα, ότι δεν θα μπορούσαμε να πούμε στη Ρωσία ότι το Τσερνομπίλ ήταν δικό τους πρόβλημα. Έχουμε δει ότι τα γεγονότα σε μια χώρα μπορούν να έχουν επιπτώσεις σε άλλες χώρες, αν όχι σε ολόκληρο τον κόσμο. Έχουμε γίνει υποχρεωμένοι να σκεφτόμαστε με πιο παγκόσμιους όρους και στην πραγματικότητα έχουμε αρχίσει να το κάνουμε.

Το Έιτζ, όπως και κάθε άλλη κατάσταση εκτός ισορροπίας, μπορεί να θεραπευτεί. Αυτό που χρειάζεται είναι αγάπη. Ένας νεαρός άνδρας στο Σαν Φρανσίσκο, ο οποίος είχε αναπτύξει Έιτζ, έλαβε μια ριζική θεραπεία η οποία ανέτρεψε τις επιπτώσεις της νόσου και είχε ως αποτέλεσμα την αποθεραπεία του. Έπρεπε να περπατά στους δρόμους κουβαλώντας μπαλόνια, όντας προφανώς διαφορετικός και όταν οι περαστικοί τον κοίταζαν, εκείνος έπρεπε να τους δώσει μια κάρτα που έλεγε «σ΄’αγαπώ».

Στην αρχή αισθάνθηκε πολύ ορατός. Τη δεύτερη ημέρα ήταν πιο εύκολο. Την τρίτη μέρα αισθάνθηκε πραγματικά την αγάπη για όλα αυτά τα άλλα Όντα που τον έβλεπαν σαν διαφορετικό – και ένιωσε επίσης να τον αγαπούν, ακόμη και με τις διαφορές του. Ανάρρωσε.

Η Λουίζ Χέι (Louise Hay), μια εξαιρετική αμερικανίδα θεραπεύτρια, είχε μεγάλη επιτυχία στην αναστροφή του Έιτζ, εστιάζοντας στις πτυχές της συγχώρεσης και της αυτο-αποδοχής και χρησιμοποιώντας θεραπείες που τονίζουν αυτές τις ποιότητες. Οι επιτυχίες της δείχνουν την αποτελεσματικότητα αυτής της προσέγγισης της καρδιάς. Είχε την μεγαλύτερη επιτυχία σε ασθενείς με Έιτζ, από ότι οποιοδήποτε άλλο άτομο έχω ακούσει.

Στην εμπειρία του γράφοντα, αναφορικά με τις θεραπείες των ασθενών με Έιτζ, ο συνεπής παράγοντας ήταν η ανισορροπία του καρδιακού τσάκρα και η κακή ποιότητα των σχέσεων στη ζωή τους. Ένας νεαρός άνδρας που ήταν σε θέση να ανοίξει για να λάβει αγάπη κατά τη διάρκεια μιας θεραπείας, άκουσε από τον γιατρό του να του λέει ότι τελικά δεν είχε Έιτζ, αλλά μια συστηματική μόλυνση από έναν μύκητα, την Κάντιντα (candida). Σε έναν άλλον που επίσης ανέρρωσε, του ειπώθηκε από τον γιατρό του ότι η αρχική διάγνωση πρέπει να ήταν λάθος.

Οι άνθρωποι μπορούν να ανακάμψουν από το Έιτζ, όταν μαθαίνουν να αναγνωρίζουν την αγάπη και να την εμπιστεύονται, καθώς και να βάζουν τους εαυτούς τους σε σχέσεις που καλλιεργούν, αντί να τιμωρούν. Δηλαδή μαθαίνουν να σταματούν να τιμωρούν τους εαυτούς τους κι έτσι επιτρέπουν στον εαυτό τους να τρέφεται. Μαθαίνουν να αποδέχονται τον εαυτό τους και να αποδέχονται ακόμη και εκείνους τους άλλους που δεν τους αποδέχονται.

Μέσα από την αποδοχή, με την αγάπη, το τσάκρα της καρδιάς μπορεί να λειτουργήσει και πάλι κανονικά, αποκαθιστώντας τη δύναμη στον θύμο αδένα και επομένως στο ανοσοποιητικό σύστημα. Το άτομο μπορεί στη συνέχεια να αποφασίσει ότι υπάρχει κάτι για το οποίο αξίζει να ζήσει, αφού εν τέλει, η αγάπη είναι και πάλι στη ζωή τους. Η ροή της ενέργειας αποκαθίσταται, με αποτέλεσμα την επιστροφή στην εμπειρία της ολότητας, την οποία γνωρίζουμε ως υγεία.

Είμαστε Όντα Ενέργειας. Όταν μπλοκάρουμε ή διακόψουμε τη ροή αυτής της ενέργειας, το αποτέλεσμα είναι ασθένεια ή τραυματισμός. Μερικές φορές αυτό συμβαίνει ως ένα αίτημα – κάλεσμα για αγάπη.

Έχουμε όλοι μας τη δυνατότητα να αποκαταστήσουμε τη ροή της ενέργειας και να προσφέρουμε μια αφθονία αγάπης εκεί όπου υπήρχε μιαν άλλη αντίληψη, εκείνη της έλλειψης. Όταν το κάνουμε αυτό τότε συμβαίνει μια θεραπεία.

Είναι επιτακτικό τώρα να κρατάμε ανοιχτές τις καρδιές μας και να αντικαθιστούμε την κριτική με την αποδοχή. Είναι ζωτικής σημασίας να μάθουμε να αγαπάμε ακόμη περισσότερο και να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αγαπηθεί. Πρέπει να συσχετιστούμε με τις σχέσεις μας και να χρησιμοποιούμε την επικοινωνία για να ξεκαθαρίζουμε τις όποιες παρεξηγήσεις και τις διαφωνίες. Όταν μπορούμε να διατηρήσουμε τον εαυτό μας σε ένα μέρος αγάπης, θα έχουμε θετική επίδραση στο περιβάλλον μας, με ένα θεραπευτικό αποτέλεσμα.

Με ανοιχτές τις καρδιές μας στην αγάπη που βρίσκεται ολούθε γύρω μας και με την πλήρη αποδοχή του εαυτού μας, δεν θα δημιουργήσουμε τις συνθήκες στις οποίες αναπτύσσεται το Έιτζ.

Η απάντηση είναι η αποδοχή. Η απάντηση είναι η αγάπη

© Πνευματικά δικαιώματα Copyright – Μάρτιν Μπρόφμαν, Martin Brofman 1990